મે તેની સામે જોઇ ને કીધું ભાઈ મહિનો પૂરો થઈ ગયો. હિસાબ નથી લેવાનો? ભાઈ એ પેન કાઢી ટોટલ મારી બોલ્યા. સાહેબ, પાંચસો પચાસ રૂપિયા થયા છે. મેં પાકીટમાંથી રૂપિયા પાંચશો પચાશ કાઢીને આપ્યા.
મેં કીધું, ભાઈ મેં તો તમને કોઈ 1000 રૂપિયા નથી આપ્યા.
થોડા દિવસથી આ હજાર રૂપિયા નોટ મને સુવા દેતી નથી. રોજ વિચાર આવે, મેં કંઈક ખોટુ કર્યું છે. સવારે અગરબત્તી કરી ભગવાનને પગે લાગુ તો હજાર રૂપિયા દેખાય. સાહેબ, ખબર નહીં પણ હું મારી જાતને કોઈ મોટો ગુનેગાર સમજવા લાગ્યો. આજ સવારે ગુરુવાણી સાંભળતો હતો.
મારી પાસે બોલવા કોઈ શબ્દ બચ્યા ન હતા. ઈમાનદારી, દેશ પ્રેમ, સતસંગ, વફાદારી, પ્રાર્થના, કર્મોની વાતો કરતા ધતીંગ, અને ઢોંગી માણસો, બાવા સાધુ સંતો, આ ભાઈ પાસે વામણા સાબિત થયા.
મોકો મળે ને લૂંટી લેવાની ભાવનાવાળાઓના ટોળા વચ્ચે આ "મુઠ્ઠી ઉંચેરો માનવ" જોઈ. મારા આંખમા પાણી આવી ગયા. સાથે ગર્વ થયો કે, મારા દેશમાં હજુ આવી ઈમાનદાર વ્યક્તિઓ પડી હશે.
બેસ ભાઈ...આજે ચા, નાસ્તા વગર ના જવાય. મેં કીધું ભાઈ, તમે અગરબત્તી કરતા જે અનુભવ કરતા હતા તેને શું કહેવાય?
તે ભાઇ બોલ્યા - પ્રભુનો સાક્ષાત્કાર...
મેં કીધું, નહીં ભાઈ, એ પ્રભુનો સાક્ષાત્કાર નહીં આત્માનો સાક્ષાત્કાર કહેવાય. જેને આત્માનો સાક્ષાત્કાર થાય છે. તે જ પ્રભુના સાક્ષાત્કારને લાયક બને છે. જે આત્માનો આવાજ સાંભળે છે. તે જ પરમાત્માનો અવાજ સાંભળી શકે છે.
આ રૂપિયામાં, ના તો તમે રૂપિયા વાળા બની જાત કે ના તો હું ગરીબ બની જાત. આ રૂપિયા 1000 તમે ભૂલી જાવ કે મારા ખીસ્સામાંથી નીકળ્યા હતા.
મેં તેની નોટમાં લિટી મારી. રૂપિયા 550 તેના હાથ મા મુક્યા. લે ભાઈ...
ખોવાયેલ વ્યક્તિ કે ખોવાએલ વસ્તુ મળે તો તેની કિંમત આંકવી નહીં તે અમૂલ્ય હોય છે. તેને રૂપિયા પાછા દેવા ઘણી કોશિશ કરી પણ મેં કહ્યું ભાઈ તમારી અગરબત્તીની તાકાત સામે આ રૂપિયાની કોઈ કિંમત નથી. તેને જતા જતા મેં ખભે હાથ મૂકી કીધું. ભાઇ ખુશનસીબ વો નહીં, જિનકા નસીબ અચ્છા હૈ, બલ્કી ખુશનસીબ વૉ હે જો અપને નસીબ સે ખુશ હૈ.
No comments:
Post a Comment