પ્રેરણાદાયક લેખ : તા - ૨૭/૦૯/૨૦૧૯ અને શુક્રવાર

મોબાઈલ ફોનથી એક અઠવાડિયું દુર રહેલા બાળકોની આ વાત છે. Interesting છે. વાંચજો.

તે દિવસે શાળા છૂટ્યા બાદ પોતપોતાના ઘરે જઈને બાળકોએ જોરશોરથી જાહેરાત કરી કે અમે આજથી એક અઠવાડિયું મોબાઈલને હાથ નથી લગાડવાના. માતા-પિતા તો ખુશખુશ. પણ મનમાં તેઓને હતું કે, એકાદ દિવસમાં જ આ ભૂત ઊતરી જશે. પણ બાળકોને પ્રોત્સાહિત કરવા તેઓએ પણ તેમની વાતમાં સૂર પુરાવ્યો અને કહ્યું...અરે, વાહ ! શું વાત છે. પણ આમ અચાનક એવું તો શું થયું કે...નો મોબાઈલ ફોન્સ. કેમકે ખાસ તો બિચારી મમ્મીઓ બૂમો પાડી-પાડીને અડધી થઈ જાય પરંતુ મોબાઈલ હાથમાં લીધેલા બાળકની એક મિનિટ...એક મિનિટ કરીને મિનિટો પૂરી જ ન થાય.

વાત ખૂબ સામાન્ય છે. પણ સામાન્ય લાગતી એક નાની અમથી પહેલ કેટલો મોટો બદલાવ લાવી શકે છે તે જાણવા જેવું છે. સુરતમાં પાલ ખાતે આવેલી ભૂલકાં વિહાર સ્કૂલે એક અભિયાન હાથ ધર્યું હતું, પ્રયોગ એકદમ નવો હતો પરંતુ અત્યારના માહૌલ માટે પરફેક્ટ હતો. જે માટે બાળકોને નવ દિવસનો સમય આપવામાં આવ્યો. તા. 5મીથી 13મી જુલાઈ. ત્રીજા ધોરણથી લઈને બારમા ધોરણ સુધી ભણતા બાળકોને તેમાં સામેલ કરવામાં આવ્યા હતા. મિશન હતું...Say No To Mobile. શાળાએ પહેલ કરી અને વિદ્યાર્થીઓએ ઉપાડી પણ લીધી.

કદાચ શાળામાં આ મિશન વિશેની વાત ખૂબ સરળ અને સરસ રીતે કરાઈ હશે અને તેથી જ ઘરે આવીને મોટાભાગના બાળકોએ માતા-પિતાને સામેથી કહ્યું કે અમે એક અઠવાડિયું મોબાઈલને હાથ નથી લગાડવાના. નાના બાળકો માટે મોટી સમસ્યા ન હતી કેમકે તેમના માટે તો માતા-પિતાએ જ પ્રયત્ન કરવાનો હતો. મોટા બાળકોમાં સમજદારી હતી અને તેઓએ કામ પુરતો જ મોબાઈલનો ઉપયોગ કરવાનું નક્કી કર્યું. સમસ્યા એવા બાળકો માટે હતી કે જેઓ હજી ન તો પુરા પરિપકવ હતા કે ન તો સાવ નિર્દોષ. ધોરણ 6,7,8 અને 9. તેમના માટે શરૂઆત થોડી અઘરી હતી પરંતુ પછી બીજા અને ત્રીજા દિવસથી તેમના વર્તનમાં બદલાવ આવતો જોવા મળ્યો. તેમને જે ફ્રી સમય મળતો હતો તેમાંથી ઘણાંએ ફેમિલી સાથે વાતો શેર કરવાનું શરૂ કર્યું, કેટલાકે મિત્રો સાથે ખુલ્લામાં રમવા જવાનું પસંદ કર્યું.

કેટલાકે પેલી માથા પર હથોડા વિંઝતી ગેમ્સમાંથી છૂટકારો મેળવીને ટેલિવિઝન પર ફેમિલી સાથે મનગમતા પ્રોગ્રામ જોવામાં ફ્રી સમય વિતાવ્યો. તો ઘણાંએ તો ડ્રોઈંગ, મહેંદી, કુકિંગ, સાયકલિંગ, વોકિંગથી લઈને શોપિંગ અને સ્વાદની દુનિયાનો આનંદ પણ લીધો. ભલે થોડા સમય માટે પણ માતા-પિતા માટે આ બહુ ખુશીની વાત હતી. બાકી તો માતા-પિતા સાથે ટુ વ્હીલર કે કારમાં નીકળતા ઘણાં બાળકને ભાન જ નથી હોતું કે તેની આસપાસમાં શું બની રહ્યું છે. તે મોબાઈલ ગેમની દુનિયામાં એટલું ઊંડું ખૂપેલું હોય કે ન પૂછો વાત. હા, તેના કારણે તમે ફ્રી રહેતા હતા પણ તમારું બાળક ઘણું ગુમાવતું હતું. પણ...say to no mobileના કારણે હવે બાળકના સવાલોથી તમે સાવ ફ્રી નહોતા  પણ તમારું બાળક આનંદમાં દેખાતું હતું. વાતો કરતું હતું. અને દિવસના અંતે તેની થાકથી ઊભરાતી આંખો હવે તમને જોવા નહોતી મળતી. આભાસી દુનિયામાંથી થોડા સમય માટે પણ તેઓને આઝાદી મળી હતી.

ભૂલકાં વિહાર શાળાના 945 બાળકો આ મિશનને તેના ખરા અર્થમાં સર કરી શક્યાં. ભલે સામાન્ય દ્ષ્ટિએ આપણને આ આંકડો બહુ નાનો લાગે પરંતુ મેડનેસ ઓફ મોબાઈલની આ દુનિયામાં આ આંકડો બહુ મોટો છે. તેની સફળતાનો યશ આ શાળાના પ્રિન્સીપાલ મિતાબહેન વકીલ, તમામ શિક્ષક મિત્રો તથા સમગ્ર શાળા પરિવારને જાય છે કે જેઓએ આ પ્રેરણાદાયી મિશન ખૂબ જ ધીરજથી પાર પાડ્યું. એટલું જ નહિં એવા ઘણાં બાળકો હતા જેઓએ આ મિશનમાં ભાગ તો લીધો હતો પરંતુ મોબાઈલના સંપૂર્ણ ઉપયોગથી દુર ન રહી શક્યા હતા પરંતુ ખેલદિલીથી જે બાળકોએ આ વાતનો સ્વીકાર કર્યો તેઓની સચ્ચાઈને પ્રમાણપત્રથી નવાજવામાં પણ આવી.

તારીખની રીતે જોઈએ તો બાળકોની ટાસ્ક તો પૂર્ણ થઈ ગઈ હતી પરંતુ આજે 13ના બદલે 20 જુલાઈ થઈ પણ SAY NO TO MOBILE MISSION પછી ઘણાં બાળકોમાં જે મુક્તપણું અને પોઝિટીવિટી આવ્યાં છે તે હજી બરકરાર રહ્યાં છે. થેંકસ ટુ ભૂલકાં વિહાર સ્કૂલ. બધાને શેર કરજો જેથી બીજા બાળકોમાં પણ આ બીજ રોપાય.